Առատ էներգիա. երախտագիտության սուրբ օրենքը

«Աշխարհը հայելի է, այն յուրաքանչյուրին վերադարձնում է իր պատկերը»:

Արդյո՞ք մենք կարողանում ենք երախտապարտ լինել: Խոսքն ուղղակի «շնորհակալություն» ասելու մասին չէ, երբ մեզ լավություն են անում, չնայած ոմանց համար դա ևս մի քայլ է: Խոսքն արտաքին և ներքին երախտագիտության մասին է, երբ մարդը պատրաստ է իրենից մի մասնիկ տալ դիմացինին, որպեսիզի վերականգնի մի անտեսանելի հավասարակշռություն և իր շուրջ ստեղծի ներդաշնակություն:

Մենք ապրում ենք մի տարածության մեջ, որն ամբողջովին խաղ է և էներգիայի փոխհարաբերություն: Փաստացի այն համապարփակ Էներգիան է, Ճշմարտության Գիտակցումը, Ուժի Գիտակցումը, որը խաղալով հոսում է գետերի և առվակների տեսքով, իրեն դրսևորելով տարբեր որակներում:

Երբ մեզ որևիցե մի աղբյուրից ինչ-որ բան է տրվում, դա նշանակում է, որ այդ աղբյուրից մեզ որոշակի քանակով էներգիա է փոխանցվում: Սովորաբար մեզ հաճելի է ինչ-որ բան ստանալ: Ցանկացած նվեր անխոս գթասրտություն է: Եվ եթե մեր հոգին արդեն իսկ դրսևորվում է իր բնույթին համաձայն, ապա մենք հասկանում ենք, որ յուրաքանչյուր այդպիսի «նվեր» պետք է գնահատել: Գնահատվում է այն աստիճան, երբ այդ պահին հոգու խորքից կրակի պես բարձրացող երախտագիտության, ինչ-որ բան տալու ձգտում է արթնանում՝ հաճախ նույնիսկ ավելին, քան տրվել էր:

Տիեզերքում մի կանոն գոյություն ունի, որը շատերը փորձել են իրենց կյանքում: Որքան շատ ես տալիս անշահախնդրորեն, չմտածելով տվածիդ դիմաց ինչ-որ բան ստանալու մասին, այնքան շատ է քեզ տրվում: Տիեզերքը արտասովոր կերպով առատաձեռն է, բայց այն աշխատում է արձագանքի, արտացոլանքի օրենքով: Նա տեսնում է ձեր տվածը և տալիս է ձեր տվածին համաձայն: Բայց քանի որ տիեզերքը ավելի  հարուստ է, քան մեզնից որևէ մեկը, այդ պատճառով նա նույնիսկ նվիրում է ոչ թե թագավորական, այլ Աստվածային առատաձեռնությամբ:

Խոսքն այն մարդկանց մասին է, որոնց մոտ զարգացած է երախտագետ լինելու շնորհը, երբ մարդը տալիս է՝ երախտագետ է լինում, առանց հետին մտքերի: Բայց երկրագնդի վրա կան շատ երիտասարդներ, որոնք առաջին քայլերն են անում իրենց հոգին ու սիրտը հասկանալու համար: Այսպիսի մարդկանց անհրաժեշտ է մի փոքր օգնել: Ինչպե՞ս: Առհասարակ ամենալավ, գործող և  միանշանակ հաղթանակ ապահովող տարբերակը սեփական օրինակով ցույց տալն է: Ոմանք կասեն, որ այս մեթոդի միջոցով արդյունքի հասնելը երկար ժամանակ է պահանջում, բայց վախենալու ոչինչ չկա: Կարիք չկա անհանգստանալու ո՛չ ժամանակի, ո՛չ էլ արդյունքի համար: Կարևորն ուղղակի անելն է:

Կարևոր է նշել, որ Երախտագիտությունը մեր մշտական շնորհակալ և ամենագղեցիկ ուսուցիչն է: Բավական է որ նա մեկ անգամ հայտնվի մեր կյանքում, որպեսզի աննկատ դառնա մեր մշտական ուղեկիցը: Դա այն պատճառով է, որ երախտապարտ լինելու ցանկությունը վերածվում է անհրաժեշտության: Եախտագիտությունը դառնում է մեր սրտի պահանջը:

Երբ սովորում ենք լինել երախտապարտ, կյանքը հրաշալի կերպով փոխվում է: Նախ մեր մեջ արթնանում է շնորհը տեսնելու, զգալու, թե ինչի համար ամեն օր պետք է շնորհակալ լինենք:  

Մենք առավոտյան արթնանում ենք, բացում պատուհանը և խորը շունչ քաշում. «Շնորհակալություն, Տե՛ր իմ»: Շուտով երկնքում կծագի արևը և կպարգևի մեզ լույս ու ջերմություն. «Շնորհակալ եմ քեզ, սիրելի՛ արև»: Մենք կգնանք լոգարան լվացվելու և կբացենք ծորակը. «Ընդունիր իմ երախտագիտությունը, առատաձեռն ջրի տարերք»: Դուք դուրս կգաք դուրս և որևէ մեկը ձեզ կժպտա. «Շնորհակալ եմ Տեր, որ հիշեցնում ես ինձ քո անդադար սիրո մասին»: Դուք բացում եք համակարգիչը փոստը ստուգելու կամ  «Skype» մտնելու համար, իսկ ձեր ընկերներից մեկն արդեն ուղղարկել է հիանալի երաժշտություն, կամ կարևոր տեղեկություն, կամ էլ ուղղակի գրել է. «Ողջույն, ինչպե՞ս ես»: Եվ դուք հասկանում եք, որ այդ ամենը մանրուքներ չեն, որ ինչ-որ մեկը մի կտոր իր ժամանակից ձեզ է տվել, ուղարկել է ուշադրության շող, քնքշության ալիք՝ Էներգիայի հոսք է ուղղորդել դեպի Ձեզ: Եվ ձեր սրտում հանկարծ բացվում է գեղեցիկ, բուրավետ և դողդոջուն ծաղիկ... Այդ ծաղիկը Ձեր Երախտագիտությունն է:

Այնպես է պատահում, որ օգնություն, խորհուրդ կամ աջակցություն եք խնդրում և այդ պահին տիեզերքն ուղարկում է այն՝ ինչ-որ մեկը գալիս է օգնության, ձեռք է մեկնում, թիկունք լինում և անվերապահորեն ձեզ է տալիս իր ժամանակը, էներգիան, սերը, անգամ չմտածելով, որ նա ինչ-որ բան է ձեզ տալիս: Բայց մենք ինքներս դա պետք է հասկանանք: Եվ չպետք է լինենք միայն սպառողներ, այլև անպատճառ տվողներ, որպեսզի տարածության մեջ պահպանվի էներգիայի հավասարակշռությունը, որ չդառնաք էներգետիկ պարտքատերեր:

Ի՞նչ ձևով շնորհակալ լինել: Մեր մեջ միշտ կա անտեսանելի հուշարար, որն իմանում է, թե ինչպես պետք է վարվենք այս կամ այն պահին: Այն մեր ինտուիցիան է՝ մեր արթնացած գիտակցության մասը: Արժե սովորել նրան լսել, քանի որ նրա ձայնը հաճախ այնքան ցածր է ու բարակ:

Երբ դուք ձեռք կբերեք յուրաքանչյուր մանրուքի համար երախտապարտ լինելու կարողություն, զարմանքով կհասկանաք, որ իրականում մանրուքներ չկան. « Չէ որ կյանքում մանրուքներ չկան. կյանքում ամեն բան լի է իմաստով՝ գծիկ առ գծիկ նկարվում է բովանդակություն, իսկ բարակ թելերը հյուսում են առօրյա շարժումը…»: Պարզվում է մեր ամենօրյա մանրուքներն անհրաժեշտ փազլներ են կյանքի ամբողջական նկարը հավաքելու համար, որ այն ամբողջական, իրական և անուշաբույր դառնա:

Սրտից բխող երախտագիտության հոսքից ձեր կյանքում տեղի են ունենում իրական հրաշքներ: Չէ որ մենք հիշում ենք, որ Տիեզեքը մեր արտացոլանքն է: Եվ երբ մեր մեջ արթնանում է առատաձեռն երախտագիտությունը, Տիեզերական Կյանքն ի պատասխան սկսում է մեզ պարուրել իր անվերջ  առատաձեռնությամբ: Եվ այդ ժամանակ փողոցով քայլելիս կարող է հանկարծ քարանաք դեպի սիրտ լցվող հոսանքից, որովհետև կբացահայտեք, թե որքան առատաձեռն է կյանքը ձեր նկատմամբ և որքան է այն ձեզ սիրում:

Դուք հասկանում եք, որ ամեն օր ուղղակի լողում եք նրա առատության օվկիանոսում. չէ որ ձեր կյանքում մշտապես ինչ-որ նոր բան է ավելանում, դուք ձեռք եք բերում նոր հնարավորություններ, նոր կապեր, ձեզ մոտ են գալիս թանկ մարդիկ: Նրանք ձեզ են ձգվում Համապատասխանության, Նվիրելու և Երախտագիտության օրենքով:

Սովորեք և մի հոգնեք շնորհակալ լինելուց: Ուշադիր եղե՛ք ձեր օրվա մեջ եղած յուրաքանչյուր մանրուքի նկատմամբ, որոնք իսկ արդեն նվերներ են. ինչ-որ մեկը ձեզ մխիթարել է և քաջալերել, ինչ-որ մեկը օգնել է գտնել անհրաժեշտ գիրքը, ինչ-որ մեկն ուղղակի ծիծաղեցրել է (իսկ հումորը միշտ Տիրոջ պարգևն է, ով բոլոր իմացիալ հումորիստներից ամենամեծն է), ինչ-որ մեկը ձեզ է տվել որևիցե մի բան իրենից, որը պակաս անհրաժեշտ չէ իր համար, ինչ-որ մեկը գրել է. « ուղղարկում եմ քեզ սեր ու քնքշություն» … Շնորհակալ եղե՛ք ի պատասխան:

Շնորհակալ եղեք նվերների կրողին, շնորհակալ եղեք շնորհակալ լինելու կարողության համար, շնորհակալ եղեք Տիեզերքին, Տիրոջը, Կյանքին, կամ միգուցե այդ բոլորը մեկն են: Եվ կարևոր չէ, թե ում եք շնորհակալություն հայտնում, այլ կարևորն այն է, որ Երախտագիտության էներգիան մշտպես դուրս է գալիս ձեզնից:

Շրի Ռոման Մախարշայի սրտանց սիրելի ուսուցիչը մի անգամ մի միտք է արտահայտել, որը պարունակում է Միասնության ողջ փիլիսոփայությունը և իմասությունը. « Ինչ-որ մեկի համար որևիցե մի բան անելիս, այն անում եք ձեզ համար»: Գիտակցեք ասելիքի ողջ խորության ուժը և գաղտնի միտքը: Այս արտահայտությունն արժանի է մեդիտացիայի: Եվ այս խորը, ձեր ողջ էությունը ընդգրկող մեդիտացիայի ընթացքում դուք կբացեք և՛ առաջին, և՛ երկրորդ, և՛                  հարյուրերորդ շերտն այս թանկագին և բոլոր ժամանակերի Իմաստության…

Աղբյուր՝ http://www.esotericblog.ru/2015/01/blog-post_22.html